Wat twee weken geleden nog de normaalste zaak van de wereld was, is nu een behoorlijke uitdaging geworden. Boodschappen doen. Op zich is dat niet moeilijk natuurlijk, maar de Corona-omstandigheden zorgen momenteel voor heel bijzondere ervaringen. Zo heb ik het gevoel dat ik vanmiddag niet zomaar boodschappen heb gedaan, maar dat ik op expeditie ben geweest door de supermarkt.
Het begon vanmorgen al met de gedachte dat ik naar de supermarkt moest, want de melk was op. En de kaas. En de boterhamworst. En het toiletpapier, want dat was al even niet meer te krijgen door de hamster-gekte van vorige week. Dus ik moest, want billen afvegen met de reclamefolders leek geen optie.
Hoe dan ook, waar ik normaliter zonder na te denken richting supermarkt ga, ging daar vanochtend toch een wat bijzondere gedachten-gang aan vooraf. Eerst bedacht ik me dat ik blij was dat ik even ergens naar toe kon. Zonder kinderen. Maar gelijk daarna kreeg ik visioenen van mensenmassa’s en levensgrote bacteriën die op de loer lagen tussen de supermarktstellingen. Ik had ineens geen zin meer om boodschappen te doen…
Nu slaat mijn fantasie wel vaker op hol, maar dit is wel een beetje het Corona-effect voor mij. Je wilt je niet gek laten maken, maar ziet toch ineens overal spoken. Herkent iemand dit?
De beelden op tv liegen er niet om en de maatregelen zijn er niet voor niks. Daar houden we ons dan ook zeker aan. Maar een mens moet toch eten en de boterhamworst groeit bij ons niet aan de boom. Dus op naar de supermarkt.
Al bij de ingang zie ik repen tape op de vloer geplakt. Allemaal 1,5 meter van elkaar af en met de duidelijke boodschap dat je elkaar de ruimte moet geven. Helemaal waar, maar het zorgt er toch voor dat boodschappen doen een soort survival-tocht wordt. De gangpaden zijn namelijk niet veel breder dan 1,5 meter en vooralsnog is het geen eenrichtingsverkeer in de supermarkt. Dan krijg je toch hele gekke situaties. Mensen die zich rot lijken te schrikken als ze de hoek om komen, jou zien staan en vervolgens met een noodgang hun karretje 180 graden draaien en het volgende gangpad inschieten. Of als je graag crackers wilt pakken, maar iemand anders een halve meter verder nog ziet treuzelen, omdat ze niet kan kiezen tussen de gewone beschuiten en de volkoren variant. Kun je dan de crackers gewoon pakken of moet je wachten tot die ander weg loopt?
Ik zag mensen angstig wegkijken toen ik hun kant uit kwam en ik ben met onnatuurlijk grote bochten om anderen heen gelopen. Het is allemaal volgens de maatregelen, dus mensen, goed bezig. Maar het voelt toch een beetje raar.
Inmiddels zijn de boodschappen binnen en kunnen we weer een paar dagen vooruit. Voorlopig hoef ik dus niet weer op expeditie. Maar voor al die supermarkt medewerkers blijft het voorlopig elke dag een survival! Zij doen gewoon hun werk, ook in deze bizarre tijd en zorgen ervoor dat wij met z’n allen de voorraad kunnen blijven aanvullen. Een buiging voor deze helden. Ik heb het meisje achter de kassa al een compliment gegeven. Als we dat nou allemaal even doen als we in de supermarkt zijn, dan houden we het voor deze mensen ook gezellig. Veel succes met alle expedities!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten