Wat twee weken geleden nog de normaalste zaak van de wereld was, is nu een behoorlijke uitdaging geworden. Boodschappen doen. Op zich is dat niet moeilijk natuurlijk, maar de Corona-omstandigheden zorgen momenteel voor heel bijzondere ervaringen. Zo heb ik het gevoel dat ik vanmiddag niet zomaar boodschappen heb gedaan, maar dat ik op expeditie ben geweest door de supermarkt.
Het begon vanmorgen al met de gedachte dat ik naar de supermarkt moest, want de melk was op. En de kaas. En de boterhamworst. En het toiletpapier, want dat was al even niet meer te krijgen door de hamster-gekte van vorige week. Dus ik moest, want billen afvegen met de reclamefolders leek geen optie.
Hoe dan ook, waar ik normaliter zonder na te denken richting supermarkt ga, ging daar vanochtend toch een wat bijzondere gedachten-gang aan vooraf. Eerst bedacht ik me dat ik blij was dat ik even ergens naar toe kon. Zonder kinderen. Maar gelijk daarna kreeg ik visioenen van mensenmassa’s en levensgrote bacteriën die op de loer lagen tussen de supermarktstellingen. Ik had ineens geen zin meer om boodschappen te doen…
Nu slaat mijn fantasie wel vaker op hol, maar dit is wel een beetje het Corona-effect voor mij. Je wilt je niet gek laten maken, maar ziet toch ineens overal spoken. Herkent iemand dit?
De beelden op tv liegen er niet om en de maatregelen zijn er niet voor niks. Daar houden we ons dan ook zeker aan. Maar een mens moet toch eten en de boterhamworst groeit bij ons niet aan de boom. Dus op naar de supermarkt.
Al bij de ingang zie ik repen tape op de vloer geplakt. Allemaal 1,5 meter van elkaar af en met de duidelijke boodschap dat je elkaar de ruimte moet geven. Helemaal waar, maar het zorgt er toch voor dat boodschappen doen een soort survival-tocht wordt. De gangpaden zijn namelijk niet veel breder dan 1,5 meter en vooralsnog is het geen eenrichtingsverkeer in de supermarkt. Dan krijg je toch hele gekke situaties. Mensen die zich rot lijken te schrikken als ze de hoek om komen, jou zien staan en vervolgens met een noodgang hun karretje 180 graden draaien en het volgende gangpad inschieten. Of als je graag crackers wilt pakken, maar iemand anders een halve meter verder nog ziet treuzelen, omdat ze niet kan kiezen tussen de gewone beschuiten en de volkoren variant. Kun je dan de crackers gewoon pakken of moet je wachten tot die ander weg loopt?
Ik zag mensen angstig wegkijken toen ik hun kant uit kwam en ik ben met onnatuurlijk grote bochten om anderen heen gelopen. Het is allemaal volgens de maatregelen, dus mensen, goed bezig. Maar het voelt toch een beetje raar.
Inmiddels zijn de boodschappen binnen en kunnen we weer een paar dagen vooruit. Voorlopig hoef ik dus niet weer op expeditie. Maar voor al die supermarkt medewerkers blijft het voorlopig elke dag een survival! Zij doen gewoon hun werk, ook in deze bizarre tijd en zorgen ervoor dat wij met z’n allen de voorraad kunnen blijven aanvullen. Een buiging voor deze helden. Ik heb het meisje achter de kassa al een compliment gegeven. Als we dat nou allemaal even doen als we in de supermarkt zijn, dan houden we het voor deze mensen ook gezellig. Veel succes met alle expedities!!
woensdag 25 maart 2020
maandag 23 maart 2020
Gaan Corona en humor wel samen?
Wat leven we momenteel in een maffe tijd met elkaar. Het is eigenlijk niet te bevatten wat er allemaal gebeurt. Corona heeft de wereld in zijn greep en legt de boel plat. Daar moeten we het mee doen voorlopig. Hoe moeilijk dat ook is. En moeilijk, dat is het! Niet zozeer voor mezelf, hier in huis zijn we allemaal nog gezond en kunnen we binnen de gestelde maatregelen prima onze gang gaan. Maar wel voor al die mensen in vitale beroepen, de ouderen die steeds meer in eenzaamheid komen te zitten en natuurlijk voor al die mensen die geraakt zijn door het virus op welke manier dan ook. Dat is om stil van te worden.
Toch is dat iets waar ik niet zo goed in ben, stil zijn. Van nature ben ik een positief mens bij wie het glas altijd half vol is en ik bekijk alles graag van de zonnige kant, het liefst met de nodige humor. Optimisme en humor zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met geluk. Toch zijn het deze twee eigenschappen, waarbij ik nu het gevoel krijg dat ik me ervoor moet verontschuldigen. De situatie is momenteel namelijk helemaal niet positief en elke vorm van humor kan nu heel snel verkeerd opgevat worden.
Laat ik vooral benadrukken dat het nooit, maar dan ook nooit mijn bedoeling is om iemand te kwetsen. Zo zit ik helemaal niet in elkaar. We proberen thuis zo goed mogelijk met de situatie om te gaan. Met een man als ZZP-er die gelukkig nog (veilig!) aan het werk kan, een tiener die geheel zelfstandig haar huiswerk elke dag doet en een kleuter die me vaak spontaan een dikke knuffel komt geven mogen we helemaal niet klagen. Dat doen we dan ook zeker niet! Maar als ik, als volkomen onervaren thuisjuf, wordt geconfronteerd met figuren als Arie de Letterkanarie, dan kun je me opvegen en moet ik daar even grapjes over maken. Niet omdat ik geen respect heb voor de échte juffen en meesters, integendeel zelfs. Ik weet niet hoe hard ik moet klappen om mijn waardering en respect voor deze mensen te uiten, want man man man, ga er maar aan staan. Een klas vol individuen elke dag weer vol enthousiasme de nodige lessen bijbrengen. Ik red het met één leerling nog niet eens. Maar humor houdt het wel leuk voor zowel de kinderen als mijzelf. En zeg nou zelf; Arie de Letterkanarie is toch gewoon briljant? Die verdient een Standbeeld, met de hoofdletter S!
Verder geef ik toe dat ik ook meedoe aan het delen van al die plaatjes en quotes die de laatste week zijn verschenen inzake het Corona virus. Plaatjes die de draak steken met het virus, waarop de situatie met de nodige humor wordt afgebeeld en waar ik om moet lachen. Terwijl de hele situatie verre van grappig is.
Waarom hebben we dan toch de behoefte aan humor? Dat heb ik even opgezocht, want ik kan onmogelijk de enige zijn die zich in tijden als deze vasthoudt aan humor en positiviteit. Wat blijkt? Het is zelfs heel normaal. In stressvolle en/of moeilijke tijden gebruiken we vaak humor als verdedigingsmechanisme. Het is een manier om de situatie minder beangstigend te maken. Humor zorgt voor luchtigheid, waardoor je misschien wat beter met de werkelijkheid om kunt gaan.
Het is dus helemaal niet gek dat ik juist in deze rare tijd wat vaker een grapje maak en alle genomen maatregelen met de nodige humor en zelfspot benader. Dat betekent niet dat ik het niet serieus neem! Want dat doe ik absoluut wel. Ik weet dat we met z’n allen in een crisis zitten en dat we er nog lang niet zijn. Dat we alle maatregelen in acht moeten nemen, om niet alleen onszelf, maar vooral ook de mensen om ons heen te beschermen. Dat we niet moeten hamsteren, WANT ER IS MEER DAN GENOEG TOILETPAPIER (sorry, Arie de Letterkanarie zat op de Caps Lock toets…).
Ik luister de hele dag al naar Radio 10, die zendt de top 810 van de jaren ’80 uit en alsof het zo moet zijn komt nu nummer 735 voorbij, ‘Always look on the bright side of life’ van Monty Pyton. Lieve mensen, hoe moeilijk het nu ook is, ik hoop dat jullie de Bright side of live kunnen blijven zien. Pas goed op jezelf en zorg waar het kan voor een ander. Samen staan we sterk!
Toch is dat iets waar ik niet zo goed in ben, stil zijn. Van nature ben ik een positief mens bij wie het glas altijd half vol is en ik bekijk alles graag van de zonnige kant, het liefst met de nodige humor. Optimisme en humor zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met geluk. Toch zijn het deze twee eigenschappen, waarbij ik nu het gevoel krijg dat ik me ervoor moet verontschuldigen. De situatie is momenteel namelijk helemaal niet positief en elke vorm van humor kan nu heel snel verkeerd opgevat worden.
Laat ik vooral benadrukken dat het nooit, maar dan ook nooit mijn bedoeling is om iemand te kwetsen. Zo zit ik helemaal niet in elkaar. We proberen thuis zo goed mogelijk met de situatie om te gaan. Met een man als ZZP-er die gelukkig nog (veilig!) aan het werk kan, een tiener die geheel zelfstandig haar huiswerk elke dag doet en een kleuter die me vaak spontaan een dikke knuffel komt geven mogen we helemaal niet klagen. Dat doen we dan ook zeker niet! Maar als ik, als volkomen onervaren thuisjuf, wordt geconfronteerd met figuren als Arie de Letterkanarie, dan kun je me opvegen en moet ik daar even grapjes over maken. Niet omdat ik geen respect heb voor de échte juffen en meesters, integendeel zelfs. Ik weet niet hoe hard ik moet klappen om mijn waardering en respect voor deze mensen te uiten, want man man man, ga er maar aan staan. Een klas vol individuen elke dag weer vol enthousiasme de nodige lessen bijbrengen. Ik red het met één leerling nog niet eens. Maar humor houdt het wel leuk voor zowel de kinderen als mijzelf. En zeg nou zelf; Arie de Letterkanarie is toch gewoon briljant? Die verdient een Standbeeld, met de hoofdletter S!
Verder geef ik toe dat ik ook meedoe aan het delen van al die plaatjes en quotes die de laatste week zijn verschenen inzake het Corona virus. Plaatjes die de draak steken met het virus, waarop de situatie met de nodige humor wordt afgebeeld en waar ik om moet lachen. Terwijl de hele situatie verre van grappig is.
Waarom hebben we dan toch de behoefte aan humor? Dat heb ik even opgezocht, want ik kan onmogelijk de enige zijn die zich in tijden als deze vasthoudt aan humor en positiviteit. Wat blijkt? Het is zelfs heel normaal. In stressvolle en/of moeilijke tijden gebruiken we vaak humor als verdedigingsmechanisme. Het is een manier om de situatie minder beangstigend te maken. Humor zorgt voor luchtigheid, waardoor je misschien wat beter met de werkelijkheid om kunt gaan.
Het is dus helemaal niet gek dat ik juist in deze rare tijd wat vaker een grapje maak en alle genomen maatregelen met de nodige humor en zelfspot benader. Dat betekent niet dat ik het niet serieus neem! Want dat doe ik absoluut wel. Ik weet dat we met z’n allen in een crisis zitten en dat we er nog lang niet zijn. Dat we alle maatregelen in acht moeten nemen, om niet alleen onszelf, maar vooral ook de mensen om ons heen te beschermen. Dat we niet moeten hamsteren, WANT ER IS MEER DAN GENOEG TOILETPAPIER (sorry, Arie de Letterkanarie zat op de Caps Lock toets…).
Ik luister de hele dag al naar Radio 10, die zendt de top 810 van de jaren ’80 uit en alsof het zo moet zijn komt nu nummer 735 voorbij, ‘Always look on the bright side of life’ van Monty Pyton. Lieve mensen, hoe moeilijk het nu ook is, ik hoop dat jullie de Bright side of live kunnen blijven zien. Pas goed op jezelf en zorg waar het kan voor een ander. Samen staan we sterk!
Abonneren op:
Posts (Atom)