Ik ben getrouwd! Ja, jullie lezen het goed, ik heb ja gezegd….
En wel tegen een prinses. Prinses Roos om precies te zijn. Daarna ben ik achtereenvolgens getrouwd met een barbiepop, een knuffelmuis en als het aan Roos had gelegen ook nog met de keukendeur(?).
Laatst was ik na het avondeten de keuken weer eens aan het opruimen, toen Roos in haar prinsessenjurk naast me kwam staan en mij spontaan mededeelde dat ze met mij ging trouwen. Dan gaat natuurlijk alles even opzij, want dat is wel even een moment hoor!
Ik vroeg aan haar waarom ze met mij wilde trouwen. Het antwoord was simpel, maar briljant; Mama, ik vind jou lief! Oké, dat is een heel goed begin. Maar hoe moet je trouwen dan? Ook niet zo moeilijk vond Roos; Je pakt elkaars handen, geeft elkaar een kus en dan doe je samen een rondedansje. Dus hoppakee, zo tussen de afwas en het koffiezetten door ben ik getrouwd. Makkelijk zat.
Het volgende ‘slachtoffer’ was papa. Ook hij moest eraan geloven en is inmiddels, net als mij, getrouwd met prinses Roos én de barbiepop. Ik mocht (lees: moest) rustig op de bank blijven zitten en mij werd opgedragen om na het dansje toch vooral hard te klappen voor het bruidspaar. Dus ook Ronny heeft inmiddels ervaren dat het ja-woord geven helemaal niet zo ingewikkeld is…..
Tja, de belevingswereld van onze prinses Roos, dat is een hele mooie wereld. En daar maak ik heel graag deel van uit. In die wereld is nog niets ingewikkeld, gaat alles zoals het moet, draaien ze voortdurend K3 en wellicht wel het allerbelangrijkste; is alles roze.
Daar kan ik zo van genieten en ik ga er dan ook probleemloos in mee. Dan zitten Roos en ik te picknicken in de kamer, allebei een kroontje op ons hoofd, of we dansen door het huis, allebei in een prinsessenjurk (vrees niet beste lezer; ik heb echt geen roze prinsessenjurk in mijn maat; Roos vindt mijn eigen jurken ook prinsessenjurken!). Dan is de buitenwereld even niet belangrijk, dan leven we in Roos haar prinsessenwereld. Natuurlijk weet ik dat na het spelen de dagelijkse dingen weer wachten. Dan moeten de piepers weer geschild worden en wacht de vaatwasser op een nieuwe lading die er helaas nog steeds niet vanzelf inspringt. Maar toch probeer ik ook in mijn eigen, dagelijkse dingen de vrolijkheid van Roos haar prinsessenwereld vast te houden, want dat maakt alles zoveel leuker! En eerlijk is eerlijk, ik blijf hopen dat ik op een dag echt de prinses mag zijn! En dan mag Roos in haar eigen prinsessenjurk op de bank zitten en heel hard klappen ;-)!! Dan doen we daarna samen een rondedansje….
