Soldaat van Oranje

Ken je dat? Dat je niet wilt dat iets is afgelopen? Dat had ik afgelopen vrijdag bij Soldaat van Oranje de musical. Man, wat een prachtmusical en man, wat een cast en man, wat een decors! Om nog maar te zwijgen over de fantastische muziek. Kippenvel…. Ik heb volgens mij de hele voorstelling met mijn kin op mijn knieën gezeten, het  was maar goed dat ik een bril op had anders waren mijn ogen er van verbazing nog uit gevallen en ik heb tranen met tuiten gehuild toen het einde in zicht was. Kortom, ik heb me daar in die theaterhangaar in Katwijk van mijn beste kant laten zien…

Uit alle reacties die ik om me heen gehoord en gelezen had verwachte ik wel een spektakel. Maar wat ik daadwerkelijk gezien heb overtrof echt alles.
Het was een verjaardagscadeautje van Ronny. Voor mijn 32^e verjaardag. Aangezien ik inmiddels ook al mijn 33^e verjaardag heb gevierd, werd het hoog tijd om kaarten te reserveren. En afgelopen vrijdag was het dan zover. We zijn ’s middags mooi op tijd naar Katwijk vertrokken, met het idee om nog even lekker op het strand te lummelen en daar een hapje te eten. Beetje jammer dat onderweg de zomerse zon plaats maakte voor herfstige regen. Het mocht de pret niet drukken, we hebben heerlijk gegeten bij Paal 14 in Katwijk aan het strand en we waren mooi op tijd op vliegveld Valkenburg.

Eenmaal binnen werd ik aangenaam verrast door het prachtige interieur. En dit was nog maar de ontvangstruimte! Alles stond in het teken van de Soldaat van Oranje. Prachtige teksten op de muren, een mini museum over de oorlogstijd, zelfs bij de toiletten (inclusief luxe wachtruimte!) waren alle deuren in het juiste thema bestickerd.
Tegen 19:45 mocht iedereen de zaal in. Oneven nummers linksaf, even nummers rechtsaf. Wij gingen rechts…
We werden door een gang geleid die leek op een ondergrondse bunker en die uitkwam in de gigantische zaal. We vonden rij 3 (!!), stoelen 20 en 22 en hebben vervolgens vol verbazing en met de nodige humor gekeken hoe sommige mensen ondanks de duidelijke vermelding op het kaartje en de aanwijzingen van het personeel hun plek domweg niet konden vinden…. Naast ons verscheen een stel dat aandachtig de stoelnummers bestudeerde (14, 16, 18, 20) en mij vervolgens stomverbaasd vroeg waar de nummers 17 en 19 waren gebleven. Toen moest ik even op mijn lip bijten om niet heel hard te gaan lachen. Maar goed, om 20:00 zat dan toch iedereen en werd het donker. Let the show begin!!!

Jullie hebben inmiddels al gelezen dat ik het best naar mijn zin heb gehad. Toen om 23:30 dan ook het laatste applaus klonk wilde ik helemaal niet weg! Maar even later stonden we dan toch weer buiten, klaar voor de rit naar huis.
Gelukkig heb ik een prachtig aandenken, want ik heb het musical-boek met alle informatie over het verhaal, de cast, de crew en het decor gekocht. Kan ik dat thuis onder het genot van een lekker borreltje nog eens fijn doorbladeren. Môge!!!