Het gaat niet goed met mij! Het gaat de verkeerde kant uit,
ik raak he-le-maal de weg kwijt. HELP!!!
Ik heb gezworen dat ik nooit degelijk zou worden. Burgerlijk? De allergische reactie op dat woord is in de loop van de jaren iets minder geworden en ik moet bekennen dat een portie burgerlijkheid zo af en toe best fijn is. Op vrijdagavond kneuterig op de bank met je gezin naar The Voice kijken heeft toch iets ontspannends. Toastje erbij, wijntje erbij, ik heb nu alweer zin in de volgende aflevering. Maar degelijk? Ik krijg al jeuk als ik het woord type….
En nu heb ik mezelf erop betrapt…. Paniek, peeuw, ieuwerdeieuw!! Echt, ik schrok er zelf van. En het allerergste is nog wel, dat ik na de eerste verschijnselen van degelijkheid niet rechtsomkeert heb gemaakt, maar gewoon rechtdoor ben gegaan. Ongegeneerd….als een heuse Rita Verdonk ging ik niet links, ik ging niet rechts, maar ik ging recht door zee. Geen houden aan.
Onlangs zat ik op een verjaardag. En op zich zat ik al in een degelijke situatie, je weet wel, de mannen bij de mannen aan de statafel en de vrouwen bij de vrouwen aan de tuintafel. En ineens, zo out of the blue, ging het gesprek over schoonmaken. Toen hadden er al allerlei alarmbellen af moeten gaan en had ik me met een flesje bier en een flauwe mop tussen de mannen moeten nestelen. Maar nee, ik bleef zitten. Erger nog, ik mengde me in het gesprek! In eerste instantie nog wat lacherig, zo van ‘Ik ben geen schoonmaakwonder, heb er een pesthekel aan zelfs!’ maar toch liet ik me uiteindelijk verleiden tot een uitspraak waar ik ’s nachts nachtmerries van heb gehad. Weet je wat ik vroeg? Wil je het wel weten? Ach wat, ik vertel het gewoon..… Ik hoorde mezelf plotseling vragen of die Jemako doekjes nou echt zo geweldig waren. ………. Ja, daar word je even stil van he?
Prompt werd ik uitgenodigd voor een ‘jemako-party’. Serieus? Een ‘party’ voor schoonmaakartikelen? Hell no! Ik loop nog liever achterwaarts de 4-daagse. Maar in plaats van dat ik wakker werd, met de vuist op tafel sloeg en vroeg of ze nou helemaal hun goed wijs hadden verloren, mompelde ik iets in de trant van: ‘Misschien wel een keer leuk.’ Zucht…..
Inmiddels heb ik afgelopen week al mijn ramen gelapt. Met Jemako doekjes. En NEE NEE NEE, ik ben niet naar een ‘party’ geweest! Ik heb de doekjes even geleend. Maar wat is de volgende stap? Mijn kaas keurig bewaren in een luchtdicht tupperware bakje volgens de laatste mode in plaats van het geijkte plastic zakje? Of misschien moet ik toch eens dat strijkwater met lavendel-geur proberen, want daarvan gaat mijn beddengoed zo lekker ruiken... STOP!
Tot hier en niet verder. Wie strijkt er trouwens zijn beddengoed? Ik niet. Wacht eens, nu ik erover nadenk, ik zag vanmorgen een aantal indrukwekkende stofnesten in de hoek van de kamer, was mijn schoenen weer eens kwijt, heb het hele huis doorgezocht op zoek naar één ellendig elastiekje voor de vlecht van Roos, was compleet vergeten de was op te vouwen en kwam bijna te laat op school om dochterlief te droppen. Fieuw, gelukkig, er is nog hoop!!
Ik heb gezworen dat ik nooit degelijk zou worden. Burgerlijk? De allergische reactie op dat woord is in de loop van de jaren iets minder geworden en ik moet bekennen dat een portie burgerlijkheid zo af en toe best fijn is. Op vrijdagavond kneuterig op de bank met je gezin naar The Voice kijken heeft toch iets ontspannends. Toastje erbij, wijntje erbij, ik heb nu alweer zin in de volgende aflevering. Maar degelijk? Ik krijg al jeuk als ik het woord type….
En nu heb ik mezelf erop betrapt…. Paniek, peeuw, ieuwerdeieuw!! Echt, ik schrok er zelf van. En het allerergste is nog wel, dat ik na de eerste verschijnselen van degelijkheid niet rechtsomkeert heb gemaakt, maar gewoon rechtdoor ben gegaan. Ongegeneerd….als een heuse Rita Verdonk ging ik niet links, ik ging niet rechts, maar ik ging recht door zee. Geen houden aan.
Onlangs zat ik op een verjaardag. En op zich zat ik al in een degelijke situatie, je weet wel, de mannen bij de mannen aan de statafel en de vrouwen bij de vrouwen aan de tuintafel. En ineens, zo out of the blue, ging het gesprek over schoonmaken. Toen hadden er al allerlei alarmbellen af moeten gaan en had ik me met een flesje bier en een flauwe mop tussen de mannen moeten nestelen. Maar nee, ik bleef zitten. Erger nog, ik mengde me in het gesprek! In eerste instantie nog wat lacherig, zo van ‘Ik ben geen schoonmaakwonder, heb er een pesthekel aan zelfs!’ maar toch liet ik me uiteindelijk verleiden tot een uitspraak waar ik ’s nachts nachtmerries van heb gehad. Weet je wat ik vroeg? Wil je het wel weten? Ach wat, ik vertel het gewoon..… Ik hoorde mezelf plotseling vragen of die Jemako doekjes nou echt zo geweldig waren. ………. Ja, daar word je even stil van he?
Prompt werd ik uitgenodigd voor een ‘jemako-party’. Serieus? Een ‘party’ voor schoonmaakartikelen? Hell no! Ik loop nog liever achterwaarts de 4-daagse. Maar in plaats van dat ik wakker werd, met de vuist op tafel sloeg en vroeg of ze nou helemaal hun goed wijs hadden verloren, mompelde ik iets in de trant van: ‘Misschien wel een keer leuk.’ Zucht…..
Inmiddels heb ik afgelopen week al mijn ramen gelapt. Met Jemako doekjes. En NEE NEE NEE, ik ben niet naar een ‘party’ geweest! Ik heb de doekjes even geleend. Maar wat is de volgende stap? Mijn kaas keurig bewaren in een luchtdicht tupperware bakje volgens de laatste mode in plaats van het geijkte plastic zakje? Of misschien moet ik toch eens dat strijkwater met lavendel-geur proberen, want daarvan gaat mijn beddengoed zo lekker ruiken... STOP!
Tot hier en niet verder. Wie strijkt er trouwens zijn beddengoed? Ik niet. Wacht eens, nu ik erover nadenk, ik zag vanmorgen een aantal indrukwekkende stofnesten in de hoek van de kamer, was mijn schoenen weer eens kwijt, heb het hele huis doorgezocht op zoek naar één ellendig elastiekje voor de vlecht van Roos, was compleet vergeten de was op te vouwen en kwam bijna te laat op school om dochterlief te droppen. Fieuw, gelukkig, er is nog hoop!!
