‘Waarom staat er een schemerlamp in de badkamer?, vroeg mijn
man gisteravond verbaasd toen hij zijn tanden wilde poetsen voor het slapen
gaan. Oh ja, chips! Helemaal vergeten…. denk ik betrapt.
Ken je dat? Dat je dochter ’s middags na school met een vriendinnetje thuis
komt spelen en dat jij dan denkt: ‘Okeeeee, nu komt haar moeder haar straks natuurlijk
ophalen en daar in huis is het altijd zo netjes en daarom mag ze mijn huis nu
niet zo zien want het lijkt wel oorlogsgebied en wat moet ze dan wel niet
denken?’ Dus dat…
En wat doe je dan? Dan ga je niet netjes opruimen. Neeee, ben je mal! Dan ga je
spullen verplaatsen. Dat werkt veel sneller! De zwerfspullen uit het zicht
leggen. Zodat je huis ineens een oase van rust wordt op de zichtbare plekken en
een nog groter oorlogsgebied achter de gesloten deuren. Gaat ook wel onder de
noemer Schone Schijn…. ‘The Kollen residence, lady of the house speaking….’
Totdat ik ’s avonds in bed lag en ineens bedacht dat het andersom natuurlijk ook zo kan zijn. Dat die moeder die gisteren haar dochter ophaalde dacht: ‘Wat is het bij de familie Kollen toch altijd strak voor elkaar! Ik hoop maar niet dat haar dochter binnenkort bij ons komt spelen, want dan moet ik onze zooi ook nog opruimen….’ Hmmmm….
Conclusie is natuurlijk dat ik veel te veel nadenk. En me nog steeds veel te veel kan aantrekken van wat andere mensen wel niet zullen denken. Maar wat maakt dat nou uit? Dat moeten die beste mensen dan maar denken. Bij ons in huis is het dus echt niet altijd opgeruimd! Dat is eigenlijk best zeldzaam. Maar is dat erg? Nope…. Een beetje (on)georganiseerde chaos is zelfs wel gezellig. Volgens mijn man kan ik daarin doorslaan, maar goed, hij is er evengoed om met mij getrouwd. Dus dan zal het nog wel meevallen. En voortaan moeten de ouders die hun spelende kinderen bij ons komen ophalen maar gezellig achterom komen, want die schemerlamp, die is inmiddels weer terug verhuisd naar de hal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten